18.

Na konferencje chłopacy schodzili bez pośpiechu, strasznie irytowały ich głupie pytania zadawane przez niektórych dziennikarzy. Pismaki z reguły nie mają za grosz taktu.

Nie obyło się tez bez pytań o to "kim jest blondynka z twoim nazwiskiem na koszulce" i o tego małego brzdąca krzyczącego "tata ścielił blamę". Nie ważne, że o mało nie zremisowali , że w Niemieckiej bramce piłka lądowała pięć razy, liczył się tylko ten malec.

Kiedy Robert odważnie powiedział, że ten brzdąc to jego syn Patryk, poleciało kilka mikrofonów, na sali zapadła zupełna cisza, a Tomasz Rząsa, rzucił tekstem "że kurwa co??" patrząc na Lewego jakby ten oświadczył, że dopiero co z Marsa wrócił.

Całą konferencje oglądaliśmy w autokarze , czekając na strzelców bramek i zaśmiewając się do łez, ale kiedy do uszu zgromadzonych doszły słowa" ten mały, to mój syn, Patryk" zapadła totalna cisza, i wszystkie głowy odwróciły się w moją stronę, gapiąc się jak na ufo. Zauważyłam, że Piszczek przygląda mi się zbyt natarczywie, jakby zastanawiając się skąd mnie kojarzy. ( Zabiję cie Lewandowski) . Patryk zasnął zmęczony wrażeniami więc nie miałam nawet jak wrócić do domu, bo nosić go nie mam zamiaru.

Wkurzyłam się niesamowicie, bo Lewandowski postawił mnie w strasznie niezręcznej sytuacji.

A do ludzi podtykających mi mikrofon pod usta zupełnie nie byłam przyzwyczajona. Jak pierwszy szok opadł, zaczęła się seria pytań: skąd się znacie, i takie tam.

- ej, dajcie spokój, nie widzicie,że dziewczynie jest niezręcznie, wróci Robert ,to mam nadzieję nam wszystko wytłumaczy, nie atakujcie jej tak - Piszczek usiadł na siedzeniu obok mnie - Łukasz jestem - podał mi rękę.

- Asia, miło mi. Dzięki.

- Spoko, nie ma za co?? A my się skądś nie znamy?? - przyglądał mi się zbyt intensywnie.

- yee, nie, raczej nie.

-A może mi się coś wydawało.

- No widocznie - uśmiechnęłam się do niego.

- Łukasz, ja się będę zbierać, przeproś Roberta, dość już zamieszania narobiłam.

- Ok - pomógł mi wziąć małego na ręce - jesteś pewna, że chcesz się  sama z nim taszczyć, ciężki jest. ( ej, ja go przez dwa lata sama taszczyłam)

- Taa, dam sobie radę. Dzięki.

Zdążyłam wyjść z autokaru kiedy rozstrzelały się znów flesze.

(Szlag by cię trafił Lewy.)

- Asia, czekaj, nie jedziesz z nami??

- NIE!!, dość już tego zamieszania - naprawdę byłam wkurzona.

- Kurczę, strasznie cie przepraszam, to nie tak miało wyjść - zabrał mi Patiego na ręce - chodź, pojedziesz ze mną, pogadamy na spokojnie, mały i tak śpi. No nie daj się prosić. Chyba, że wolisz starcie z nimi - pokazał głową na dziennikarzy.

( o nie nie, to juz wolę towarzystwo Piszczka i spółki)

- Dobra, naprawdę mamy do pogadania - warknęłam na niego