32.

Łaziliśmy po Dortmundzie w miarę swobodnie, bo Robert schował się za wielkimi okularami i pod czapeczką wiec wyglądaliśmy jak małżeństwo z dwójką dzieci, nieliczni orientowali się kim naprawdę jesteśmy, ale o dziwo dano nam spokój (jeśli kilkadziesiąt błyskających fleszy można było nazwać spokojem).

Wycieczka skończyła się jednak dość szybko, bo nagle niebo zasłoniły czarne chmury, błysnęło, huknęło i zaczęło lać. Zanim doszliśmy do samochodu byliśmy kompletnie mokrzy, bo bluzą Roberta osłoniliśmy nosidełko Julci.

Wiem, że głupie to było z mojej strony, ale co chwilę zerkałam jak z każdą kroplą deszczu, koszulka przykleja się do niego,eksponując cholernie seksowny tors, a mokre dżinsy opinają wysportowane pośladki.

Zauważyłam też, że Robert co chwilę zerka w moją strone, w pewnej chwili, w wystawie sklepowej zobaczyłam to co on oglądał. Szczupłą, długonogą blondynkę o zabójczo chabrowych oczach, z delikatnie rozmazanym makijażem z totalnie przeźroczystą sukienką przyklejoną do ciała, okrytego jedynie w białą bieliznę w różyczki. Miałam wrażenie, że uśmiecha się pod nosem.

Robert sprawnie rozłożył folię na fotelach, i piętnaście minut później podjechaliśmy pod jego dom i garażem weszliśmy do mieszkania. Zabrałam dzieciaki do łazienki, żeby je przebrać, dobrze że Kuba zostawił ciuchy dla małej, a Robert wyjął nasze torby z samochodu.

Wyszłam z łazienki w samym ręczniku, zostawiając mokre rzeczy na lince, Patryk natomiast latał jak go Pan Bóg stworzył i za nic w świecie nie dawał się złapać, oddałam wiec Julę Robertowi w ramiona( Widok Lewego, bez koszulki przyprawiał mnie o szybsze bicie serca, a Lewandowski bez koszulki z niemowlakiem w ramionach??? o mamuniu.) i zamiast go ogarnąć stałam i gapiłam się na Roberta póki dzwonek u drzwi nie przywołał mnie do rzeczywistości.

-Oo, jesteście – Kuba zmierzył nas wzrokiem – tee, fajnie ci z dzieckiem na ręku– zaśmiał się,odbierając młodą z ramion Roberta, co ta skwitowała głośnym

-łłłłłłłłłłłłłłłleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee – zaczynając koncert,sugerujący że jest nieco niezadowolona faktem opuszczenia ciepłego schronienia.

-yyeee, to ja się pójdę przebrać – rzucił zawstydzony, zabierając torby ze sobą do pokoju.

Zagadałam się z Kubą, zupełnie zapominając, że jestem w samym ręczniku.

-Asia, dzięki, nawet nie wiesz jak nam pomogłaś. Ej, jak ty to zrobiłaś?? –pomachał pustymi butelkami po mleku – ja jej nigdy nie mogę nakarmić, Agacie tez marudzi i zostawia jedzenie.

-To nie ja. Robert z młodym ją karmili.

Kuba uśmiechnął się do Lewego, który znowu zmaterializował się nie wiedzieć skąd i kiedy.

-Robert, mój ty bohaterze, musisz mi zdradzić co zrobiłeś z moją córką, że przy was wszystko zjadła??

-Chciałbyś. To tajemnica, moja i tej młodej damy. Nie, Jula?? Powiemy tacie??? - usmiechnął się do Julki.

-grghtgr – uśmiechnęła się bezzębnymi dziąsełkami i wyciągnęła rączki do Roberta.

-sam widzisz, to nasza tajemnica .

Teraz to Kuba wytrzeszczył oczy

-Nie wierzę, własnym oczom nie wierzę, Lewandowski mi córkę zbajerował, dobra mała, spadamy stąd, bo jak zostaniesz jeszcze chwilę, to się okaże, że mi Lewego jako zięcia przedstawisz.

-grahhh- odpowiedziała robiąc baloniki ze śliny.

-trzymajcie się. I Jeszcze raz dzięki.

-No, do jutra.

Robert spojrzał na mnie w samym ręczniku i….

pod plecami poczułam cos twardego( aha, ściana), we włosach jego palce a w głowie znów czułam zapach Roberta, jego usta na swoich, założyłam mu ręce na kark całkowicie poddając się jego pocałunkom, co tu dużo ukrywać, cholernie go pragnęłam, TU i TERAZ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

- ups, już idę się przebrać (cholerka zupełnie zapomniałam) wyplątałam się z jego objęć. To nie była dobra pora, Patryk jeszcze nie spał.

- to ja idę zrobić tą kolację - uśmiechnął się zawadiacko i puścił mi oczko. 


 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Zdrowych, spokojnych świąt, zadowolenia z prezentów, resztę dożyczcie sobie sami i sorki za opóźnienie, ale mam CHBCW(chroniczny brak czasu wolnego) może w święta nadrobię zaległości u was. Pozdrawiam